Nieuws
Polariserende inclusie
Een cadeau van de homohoreca aan de stad Amsterdam, dat is hoe de Gay Pride het licht zag in 1996. Een feest waarbij de vrijheid en diversiteit van de LHBT-gemeenschap werd gevierd. Met als hoogtepunt een botenparade over de grachten. Na de editie in 1998 werd Amsterdam Pride wereldberoemd, mede dankzij de combinatie met de Gay Games die tegelijkertijd plaatsvonden. Het is tegenwoordig het grootste evenement in de stad en beslaat nu al een maand.
Sinds vorig jaar moet het een ‘inclusievere en diversere’ Queer & Pride zijn volgens GroenLinks-wethouder Touria Meliani. Dat gaat volgens haar ook altijd gepaard met protest. Op de feestelijke Pride in Amsterdam was de laatste jaren veel kritiek, omdat bepaalde gemarginaliseerde groepen geen plek zouden hebben. Als je kijkt wat er achter de huidige letterreeks LHBTIQAP+ schuilt, dan is dat ook niet verrassend. Zo is het bijvoorbeeld onmogelijk om de term ‘queer’ eenduidig te definiëren. Om in de behoefte van meer inclusie te voorzien, werd de nieuwe organisatie QueerAmsterdam in de arm genomen. En die inclusie is vergaand, want die gaat niet meer alleen over de rechten en vrijheden van allen die zichzelf tot één of meerdere letters van de reeks rekenen. Het is wel duidelijk dat Queer Amsterdam ook nog een politieke agenda voert waarvoor het de Pride gebruikt.
Het meest opvallende is de oorlog van Israël tegen Hamas. Queer Amsterdam ziet de oorlog in Gaza als mensenrechtenschending en bedient zich al enkele jaren van ongefilterde Israëlhaat. Het land laat zich volgens de organisatie voorstaan op het verdedigen van homorechten, maar dat kan niet samengaan als in Gaza ondertussen mensenrechten met voeten worden getreden. ‘No Pride in Genocide - Creativity of the Palestinian Resistance’ is een film die vorige week is getoond tijdens het door de gemeente gesubsidieerde programma van Queer Amsterdam bij Threehouse op de NDSM.
Het is niet de eerste keer dat de organisatie politieke statements wil maken tegen Israël. Het Zero Flags-project, dat vlaggen toont van alle landen waar homoseksualiteit strafbaar is, werd in 2022 voorafgaand aan de Pride Walk een manifest door QA onder de neus geschoven. Even tekenen bij het kruisje om de Palestijnse vlag hiervoor niet te gebruiken. Dit terwijl je je leven als LHBT’er in de Palestijnse gebieden niet zeker bent.
In de gemeenteraad heb ik begin dit jaar al vragen gesteld over de wenselijkheid van het pro-Palestinaprotest, zoals dat vorig jaar te zien was tijdens de Pride Walk die Queer Amsterdam organiseerde. Wat JA21 betreft zou er tijdens de Pride vanuit de organisatie alleen protest moeten zijn tegen regimes waar de rechten van LHBT’ers geschonden worden. Een protest vóór een entiteit waar geen enkele vorm van andere seksuele oriëntatie is toegestaan en die zelfs strafbaar is, kan geen onderdeel zijn van een evenement waar die rechten en vrijheid juist gevierd worden.
En dan nu de editie van 2024. Net als vorig jaar krijgt Queer Amsterdam weer een enorme zak subsidiegeld van de belastingbetalers. Meliani noemde het nog een ‘tussenjaar’ waarin deze jonge club opnieuw de kans krijgt om de vele subculturen binnen de letterreeks een podium te bieden. Het eerste wat we lazen op de QA-website was dat zionisme gelijk wordt gesteld aan racisme en andere vormen van haat. Vervolgens komt de aankondiging dat bij de Pride Walk geen Israëlische vlaggen zijn toegestaan. De gemeenteraad was in rep en roer.
De burgemeester sprak haar afkeur uit en zei dat Israëlische vlaggen helemaal niet verboden kunnen worden tijdens de Pride Walk. De wethouder vond het ook onacceptabel en heeft ‘een stevig gesprek’ gevoerd met Queer Amsterdam dat uitsluiting van welke groep dan ook niet de bedoeling kan zijn. QA had zich vanwege de commotie ondertussen al teruggetrokken als organiserende partij van Pride Walk en beloofde de wethouder om zionisme van de website te halen als uitsluitingsgrond. Daarmee vindt het college dat QA naast de gerenommeerde Stichting Pride Amsterdam (SPA) als tweede organisatie door mag met Pride. Wel moesten er eerst nog wat posters van QA worden verwijderd uit het straatbeeld. Hierop was een persoon met Palestijnse sjaal te zien met de woorden ‘Pride is verzet’, geflankeerd door het logo van de gemeente.
Wat mij al lang duidelijk was, lijkt nu ook door te dringen bij anderen: in plaats van een inclusievere Pride, zaait Queer Amsterdam vooral polarisatie binnen de zeer diverse LHBTIQAP+-community’s. Omdat anders dan eenheid door hetzelfde doel - de strijd voor gelijke rechten en vrijheid, ongeacht wie je bent en van wie je houdt - door Queer Amsterdam vooral sympathie voor de Palestijnse zaak en haat tegen Israël wordt gepredikt. En voor dat mantra kunnen veel homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders minder begrip opbrengen dan de linkse kliek in de gemeenteraad denkt. De liefde van ‘Queers 4 Palestine’ is eenrichtingsverkeer, maar dat willen ze zelf niet zien. Het is evident dat Queer Amsterdam zichzelf volledig buiten spel heeft gezet en ongeloofwaardig is als partij voor meer inclusie. Bij de volgende editie van Pride kan de zak met subsidie beter worden besteed aan een organisatie die de bonte stoet wél bij elkaar weet te houden.
Cas van Berkel, raadslid van JA21 Amsterdam